Ηλεκτρομαγνητισμός 1 - Ζωή 0

Ποιος έχει κουράγιο να διαβάσει Ηλεκτρομαγνητισμό τέλη Νοέμβρη;

Κανείς.

Έλα ομως που ειναι το τελευταίο μάθημα.

Τελικός αρχηγός.

Αλλα όσοι εχουν παίξει Super Mario γνωρίζουν τι μπορει να πάθει κανείς - πάς να σώσεις την πριγκήπισσα και τσουπ, 'I'M SORRY MARIO, BUT THE PRINCESS IS IN ANOTHER CASTLE'.

Τσάμπα κόπος δηλαδή.

Τέλος πάντων. Κάπως θα το περάσουμε κι αυτό.

Τόσα περάσαμε. Όπως είχε πει κι ο Νικόλας, 'το πολυ πολυ να στενοχωρηθούμε, δε θα πάθουμε και κατάθλιψη'.

Σοφός ο Νικόλας. Κι ας τον παρεξηγούν πολλοί.

Αλλα ας υποθέσουμε οτι έρχεται, δια μαγείας, το πτυχίο. Ε και;

Αρχίδια μάντολες.

Το σημαντικό ειναι να βγάζεις την κάθε μέρα και την επόμενη να εχεις ενα λόγο να σηκώνεσαι απ το κρεβάτι. Γιατι αλλιώς η φάση δε βγαίνει.

Εδώ κολλάνε και τα διάφορα νηπενθή στα οποία ειχα αναφερθεί παλιότερα.

Έτσι κι αλλιώς, η ζωή είναι μια χαμένη μάχη ενάντια στην εντροπία. Κι όσοι πιστεύουν οτι κερδίζουν, γελασμένοι είναι. Σας το λέω σαν - περίπου - φυσικός - δεν υπάρχει καμια ελπίδα ενάντια στην κατάρρευση (αυτό πάρτε το οπως θέλετε).

Είδα το πιο περίεργο όνειρο των τελευταίων μηνών χτες. Κι οταν λέω περίεργο, το εννοώ.

Θα παραθέσω ενα μικρό κομμάτι της πλοκής: ενας τύπος ο οποιος έμοιαζε υπερβολικά με τον Max von Sydow (της 7ης Σφραγίδας) καθόταν πισω απο ενα γραφείο κουστουμαρισμένος. Κάποια στιγμή μου έδειξε το λόγο για τον οποιο ειχε περάσει κυριολεκτικά χρόνια πισω απ το γραφείο αυτό - το ένα του χέρι ηταν 'παγιδευμένο' μέσα στο ιδιο το γραφείο, το οποιο με τη σειρά του ηταν ακλόνητο.

Αλλα ο τύπος ειχε βρεί μια λύση - ειχε καταφέρει να κόψει το χέρι του και να προσθέσει κατι σα φερμουάρ στη πληγή για να μπορεί να το τοποθετεί και να το βγάζει εύκολα. Αλλα όπως ειπε κι ο ίδιος, η φάση πόνεσε 'like a motherfucker' - άξιζε απ' οτι φαινεται τουλάχιστον.

Ε κι αυτό τώρα ηταν η πιο φυσιολογική και ήρεμη στιγμή του ονείρου.

Κωλοκατάσταση.

Κωλοχρονιά και το 2009 και ποιος ο λόγος να πιστέψουμε οτι απ' του χρόνου μαγικά θα φτιάξουν τα πράγματα - δεν είμαστε αφελείς άλλωστε (μερικές φορές μονο).

Το μονο που τα σπάει στο 2010 ως χρονια ειναι οτι ειναι ζυγός αριθμός και οσοι έχουν ψυχαναγκασμό με το να επιλέγουν ζυγά νούμερα οταν ρυθμίζουν την ένταση στο στερεοφωνικό του αυτοκινήτου μπορούν ν' ανασάνουν με ανακούφιση. Εγώ το έκανα ήδη.

Μου 'χε πει κάποιος κάποτε οτι ο λόγος που τα πράγματα πάνε στραβά ειναι γιατι αλλιώς η ζωή μας θα ηταν βαρετή.

Του είχα απαντήσει, 'Εμένα πάνε ολα στραβά αλλα παρ' όλα αυτά βαριέμαι που ζώ!!!'

Ο τύπος δεν απάντησε (πήγε να βάλει λίγη πορτοκαλάδα και δε ξαναγύρισε).

Κι έτσι κι εγώ πάω να φτιάξω λίγο τσάι.

Λέητερζ.