Lithiofor και τα μυαλά μας πονάνε (?)

Είναι απίστευτο πως μερικοί άνθρωποι ειναι σαν μαγνήτες προβλημάτων. Και προβληματικών ατόμων.

Καθόμουν και σκεφτόμουν οτι περιτρυγυρίζομαι απο βαθύτατα ανισόρροπους ανθρώπους.

Θα στηρίξω αυτή τη μεγαλεπίβολη δήλωση με το εξής fact: πριν κανα μήνα πήγα εναν φιλο σε ψυχιατρική κλινική για εισαγωγή.

Ακόμα μέσα αυτός. Τον είδαν πως ηταν τη μέρα εκείνη που έγινε η εισαγγελική και τρομάξανε - εδώ τρομάξαμε εμείς που τον ξέρουμε. Τόσο ξύλο, κλάμα και φωνές είχα πολύ καιρό να δώ και ν' ακούσω. Κι απο τότε στην καθημερινότητα μου προστέθηκαν τα επισκεπτήρια, 5 με 7 το απόγευμα. Η φίλη μου η Μ. κάθε μέρα εκεί, να του κάνει παρέα.

Κι όλα αυτά γιατί; γιατι δεν ήθελε να παίρνει τα φάρμακά του.

Αυτή η εγγενής τάση του ανθρώπου για αψήφηση της αυθεντίας (στην προκειμένη περίπτωση στον ψυχίατρο) είναι, ίσως, η βασική πηγή όλων των προβλημάτων που τον ταλανίζουν γενικότερα.

Το χε πει κι ο Wittgenstein:

"Για όσα δεν μπορεί να μιλήσει κανείς, γι' αυτά πρέπει να σωπαίνει."

Πάντα κάποιος θα νομίζει οτι ειναι πιο έξυπνος απ' ότι είναι. Και σίγουρα αυτό θα οδηγήσει στην καταστροφή (στον εγκλεισμό στην προκειμένη περίπτωση).

Ειδικά στην Ελλάδα, στο θέμα των ψυχικών νοσημάτων, υπάρχει αυτή η γαμημένη λογική του "θα πας σε ψυχίατρο/ψυχολόγο; χαζός είσαι; βγές με φίλους για μπύρες και μιλήστε και ολα θα πάνε καλά".

Ποιός ξέρει πόσοι κολασμένοι έχουν γαμηθεί απο τέτοιες συμβουλές διαμάντια.

Έτσι κι ο Ν., δεν ήθελε να παίρνει τα χάπια του - ανέκαθεν χαοτικός. Και χαοτικός μέχρι το τέλος...

"Και οι παρενέργειες;", θα μου πείτε. Ναι υπάρχουν, και ναι, είναι απαίσιες (μιλώντας απο προσωπική εμπειρία πάντα). Αλλα σίγουρα είναι καλύτερες απο το κολαστήριο του ψυχιατρείου.

Αυτό που θέλω να πω είναι - αν κάποιος νιώθει οτι χρίζει ψυχιατρικής βοήθειας καλύτερα να πάει να βρει εναν ειδικό (κι άς μη τον χρειάζεται τελικά, better safe than sorry) παρά να προσπαθήσει να λύσει τα όποια θέματά του με παρείστικες συζητήσεις πάνω απ τη μπάρα.

Όσον αφορά την παράνοια γύρω μου - ποιός είμαι εγώ να την κρίνω; Κατα καιρούς έχω τρομάξει μέχρι και άτομα που με ξέρουν καλά με τα δικά μου θέματα.

Και νομίζω οτι αν είχα την επιλογή, πάλι την παράνοια θα επέλεγα για παρέα. Αυτή, τουλάχιστον, έχει ένα ενδιαφέρον.