Saturday, March 20, 2010

To 2010 γαμεί μουσικά.

Έτσι απλά.

Έχουν περάσει περίπου 3 μήνες απ' την αλλαγή τη χρονιάς και έχουν ήδη κυκλοφορήσει υπερβολικά πολλές δισκάρες (και αναμένονται πολλές ακόμα).

Ας κάνω λοιπόν ενα ξεσκαρτάρισμα διαλέγοντας τους καλύτερους (κατ' εμέ) δίσκους των πρώτων τριών μηνών του 2010 (ξέρω, δεν ακούγεται τοσο κουλ όσο το 'best albums of the decade' κλπ αλλα gimme a break).


In no particular order λοιπόν:



Frightened Rabbit - The Winter Of Mixed Drinks
 



Gil Scott-Heron - I'm New Here




Four Tet - There Is Love In You




Pantha du Prince - Black Noise




Xiu Xiu - Dear God I Hate Myself




Titus Andronicus - The Monitor




Gonjasufi - A Sufi And A Killer




The Dillinger Escape Plan - Option Paralysis




Caribou - Swim




Tindersticks - Falling Down A Mountain




Joanna Newsom - Have One On Me




Liars - Sisterworld




Portugal. The Man - American Ghetto




Spoon - Transference




Owen Pallett - Heartland





High on Fire - Snakes For The Divine




Jaguar Love - Hologram Jams


[pitchfork can lick my balls]
  

 
The Fall - Our Future, Your Clutter
(δεν υπάρχει το artork ακόμα)




Γαμώτο, τώρα που κοιτάζω την λίστα συνειδητοποιώ οτι φέτος το pitchfork (που αγαπάμε να μισούμε) κι εγώ συμφωνούμε και δεν νιώθω καλά...

Μοναδική εξαίρεση το χωρίς ίχνος λογικής θάψιμο στο Hologram Jams των Jaguar Love που προσωπικά μου άρεσε πολύ...

Είναι σπάνιο μεσα σε ενα χρόνο να βγούν τόσοι πολλοί πραγματικά τρομεροί δίσκοι, πόσο μάλλον μέσα σε τρείς μήνες... 

2010, Ι salute you!

Friday, March 5, 2010

Το πτυχίο και η αρχή διατήρησης της ενέργειας

Καταλαβαίνεις οτι τα πράγματα κάπου έχουν πάει στραβά οταν, τις σπάνιες φορές που σου έχει συμβαίνει κάτι απρόσμενα καλό, αντί να τις χαίρεσαι, ζείς με ενα συνεχόμενο φόβο για τις επερχόμενες συνέπειες.

Έτσι ειναι δυστυχώς: πληρώνεις κάθε συσσώρευση θετικής ενέργειας με ισόποση αρνητική. Απλή φυσική.

Έτσι και με το πτυχίο. Το οποίο ήρθε, παρεπιπτόντως. Παρεδώθη και η πτυχιακή, εστάλη κι ο βαθμός και αναμένω να δώ ποτε θα ναι η ορκομωσία - θέλω τοσο πολύ να κάνω εμφάνιση με το νέο μου t-shirt 'ΓΑΜΙΕΣΤΕ ΟΥΛΟΙ' (βλ. πρώτη σκηνή Mad Max με τα συνθήματα στο τοίχο).

Θυμάμαι οταν ο καθηγητής μου έκανε το 3,5 που είχα πάρει στο τελευταίο - κολασμένο - μάθημα 5, ένιωσα ταυτόχρονα χαρά αλλα και φρίκη - πόσο καιρό θα το πληρώνω αυτό το 5άρι;

Πολύ καιρό, απ' οτι φαίνεται.

Το αμάξι μπήκε στο συνεργείο για έναν ύποπτο θόρυβο και ως συνήθως η διάγνωση ειναι η χειρότερη δυνατή. Για να μη μπώ σε τεχνικές λεπτομέρειες που θα κουράσουν (ειμαι σπασίκλας, τι να κάνουμε), θα το πώ με απλά λόγια:

Γαμήσι και πρόστιμο.

Τώρα που το κράτος μου έκανε την τιμή να μου δώσει πίσω το δίπλωμά μου οδηγώ αρκετά. Και θα ήθελα να σχολιάσω εδώ το πόσο μισώ τους οδηγούς παπιών και μηχανών (αν και οι σοβαροί μοτοσυκλετιστές έχουν το άπειρο ρησπέκτ μου).

Ξέρω, ξέρω, τι πιο κλισέ απ' το να σχολιάσεις συνήθειες ελλήνων οδηγών. Λοιπόν, στα παπάρια μου, γαμήθηκα, μου πήραν το δίπλωμα επειδή έτρεχα στο πιο σύγχρονο δρόμο στην Ελλάδα σε ευθεία, θα σχολιάσω κι εγώ.

Είναι τρελό - μερικές φορές απορώ με το πόσο τεράστια αρχίδια έχουν κάποιοι παπιοδηγοί. Πραγματικά. Πως κρατάνε την ισορροπία τους με τέτοια αρχίδια (τάξης μεγέθους 'πουφ'); Χώνονται παντού δίχως αύριο, προσπερνάνε απο δεξιά, πετάγονται απο τα STOP.

Ειδικά στη Πάτρα μιλάμε για σοβαρή ανθρώπινη μετάλλαξη (ειδικά αυτοί με τα μπλέ λεντάκια μπρος-πίσω). Λογικά οταν πας να βγάλεις δίπλωμα ελέγχουν αν μπορείς να αναπνεύσεις χωρίς ακουστικά με ηχογράφηση 'εισπνοή-εκπνοή' κι αν είσαι σχετικά αρτιμελής (δε λείπει κανα πόδι ή χέρι) και στο δίνουν. Έτσι απλά.

Εδώ πιστεύω κολλάει όμορφα ο Δαρβινισμός - αντί να καθονται να τους κυνηγούν οι μπάτσοι για κράνη/διπλώματα κλπ θα πρεπε να αφήσουν το πρόβλημα να λυθεί μόνο του...