When Good Dogs Do Bad Things

Θυμάμαι το ατέλειωτο σόκ και δέος που είχα νιώσει οταν πρωτοανακάλυψα σε τρυφερή ηλικία τον Douglas Adams και το παρανοικό σύμπαν της πενταλογίας του Hitchhiker's Guide To The Galaxy.

Θα μου πείτε τώρα, τι σχέση έχει αυτό ρε φίλε με την κομματάρα των Dillinger Escape Plan που έχεις κοτσάρει για τίτλο στο πόστ; Δηλαδή πέρα απ' το γεγονός οτι και ο Adams και οι DEP είναι κεγαμώ που λέγαμε και στην Πάτρα, τι άλλο κονέξιον παίζει;

Είναι πολύ απλό: το βράδυ εκείνο της 13ης Νοέμβρη του σωτήριου έτους 2010 η εμπειρία στο 205 της λεωφόρου Λιοσίων μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατάποση ενός κοκτέηλ pan-galactic gargle blaster μονορούφι. Μόνο μ' αυτό ρε.

"Take the juice from one bottle of that Ol' Janx Spirit.

Pour into it one measure of water from the seas of Santraginus V

Allow three cubes of Arcturan Mega-gin to melt into the mixture (it must be properly iced or the benzene is lost).

Allow four litres of Fallian marsh gas to bubble through it (in memory of all those happy Hikers who have died of pleasure in the Marshes of Fallia).

Over the back of a silver spoon float a measure of Qualactin Hypermint extract, redolent of all the heady odours of the dark Qualactin Zones.

Drop in the tooth of an Algolian Suntiger. Watch it dissolve, spreading the fires of the Algolian suns deep into the heart of the drink.

Sprinkle Zamphour.

Add an olive.

Drink...but very carefully."

It's like having your brain smashed out by a slice of lemon wrapped round a large gold brick.

Ωωωωω, Pucciatoooo, έχω τρέλααα, μες το μυαλόοο.... θα κάνουμε πολύ καιρό να συνέλθουμε.

Feels good man.

Όβερ.

(face melting photography by StillCaptive: StillCaptive's Flickr StillCaptive's Blog)