#7. Gonjasufi - A Sufi And A Killer

Μετά απο αμέτρητες κυριολεκτικά ακροάσεις, ακόμα δεν μπορώ να κατατάξω αυτόν τον δίσκο κάπου. Απλά δεν γίνεται. Υπάρχει genre 'της παναγιάς τα μάτια;'. Αν ναι, τότε problem solved. Αλλα γιατί πρέπει SONY και καλά όλα να μπαίνουν σε neat & tidy κατηγορίες; Νισάφι πιά. Αυτό που ξέρω είναι οτι το A Sufi And A Killer είναι απ' τα πιο φρέσκα πράγματα που άκουσα φέτος και απ' τους σπάνιους αυτούς δίσκους που αποκαλύπτουν καινούριες λεπτομέρειες με κάθε ακρόαση. Κάθε γαμημένη φορά. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως ένας τύπος με τζίβες μέχρι τον κώλο και στυλ που προδιαθέτει για φάση 'δώς μου Bob Marley και πάρε μου το χόρτο - αλλα όχι όλο ρε μαααν' κατάφερε να δημιουργήσει εναν τόσο ενδιαφέροντα δίσκο. No offense προς τους τζιβάτους αναγνώστες, αλλα ας είμαστε ειλικρινείς: πέραν της ικανότητάς τους να στρίβουν 5φυλλους μπάφους, να κυκλοφορούν με σανδάλι 12 μήνες τον χρόνο και να φέρνουν όλες τις σαλβαροφορούσες χίπισσες εντός ακτίνας 50 μέτρων σε πολλαπλούς οργασμούς με μια απλή  αρμονική ταλάντωση της πάχους αγγουριού άπλυτης τζίβας τους, δεν θα λεγε κανείς πως οι wannabe Τζαμαικανοί μεγαλουργούν γενικότερα. Κι όμως, ο Gonjasufi τα κατάφερε εκεί που άλλοι απέτυχαν οικτρά: θα με κάνει να το καλοσκεφτώ πριν ξανακοροιδέψω τζιβάτο τύπο/τύπισσα. Που θα το κάνω. Ρηστέπεκτ.

8.   The Dillinger Escape Plan - Option Paralysis

9.   Frightened Rabbit - The Winter Of Mixed Drinks
10. We Are Hex - Hail The Goer

11. Kanye West - My Beautiful Dark Twisted Fantasy

12. Caribou - Swim
13. Sufjan Stevens - The Age of Adz
14. Portugal. The Man - American Ghetto
15. Gil Scott-Heron - I'm New Here
16. Grinderman - Grinderman 2
17. Owen Pallett - Heartland
18. Forest Swords - Dagger Paths
19. Titus Andronicus - The Monitor
20. Swans - My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky