Sunday, December 7, 2014

#14 Godflesh - A World Lit Only By Fire [Avalanche]


Σήμερα δεν έκανα απολύτως τίποτα. Τίποτα όμως. Zilch. Nada. Squat, που λένε. Πέρασα το χθεσινό μου βράδυ διαβάζοντας το Parasyte, ένα καταπληκτικό body horror manga του Hitoshi Iwaaki, το οποίο πραγματικά δε μπορούσα να σταματήσω, με αποτέλεσμα να κοιμηθώ κατα τις 6μιση το πρωί.

Όπως είναι προφανές, μιας και μιλάμε για Κυριακή (ημέρα σχόλη), ουσιαστικά έβγαλα τις λιγοστές ώρες που ήμουν ξύπνιος ξαπλωμένος, με μικρά διαλλείματα για τουαλέτα και φαγητό. Και παναντόλ έξτρα, για να ανοίξει λίγο το μάτι (και να τελειώσω το manga).

Έχει πλάκα να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Το στηρίζω και το συνιστώ. Απεριόριστα. Για την ακρίβεια, δεν είχα καν όρεξη να γράψω αυτό το ποστ, ψιλοαγγαρεία φάση, αλλά έπαιξε μπάλα ο ψυχαναγκασμός, οπότε... δε γαμείς. Ας το γράψω.

Τους Godflesh τους έχω συνδιάσει τόσο με γαμάτες όσο και με ζοφερές στιγμές της ζωής μου. Είναι αυτό που λέμε μπάντα για όλες τις συνθήκες και ψυχολογίες, λ.χ. απο νυχτερινή οδήγηση, μιζέρια και νευρικό chainsmoking μέχρι μανία, υπερκινητικότητα, μεταμεσονύχτιες μητροπολιτικές αλητείες και σεξ. Και θεωρώ την δισκογραφία τους αψεγάδιαστη, από το αριστουργηματικό Streetcleaner μέχρι και το (υποτιμημένο, νομίζω) Hymns.

Είχα την τύχη να τους δω live πριν δυο χρόνια στο Πριμαβέρα. Αναμενόμενα απίστευτοι, σα να μην έχουν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από την κυκλοφορία του ομώνυμου ΕΡ που τα ξεκίνησε όλα. Και ναι, το νέο άλμπουμ είναι καλό. Πάρα πολύ καλό - και ολίγον τι throwback στις πιο παλιές, πιο raw στιγμές τους. Βαρύ κι ασήκωτο, το ιδανικό σάουντρακ για επιβίωση σ'έναν κατά γενική ομολογία απάλευτο χειμώνα. Ένας φίλος μου είχε σχολιάσει, 'νομίζω πως είναι μια απ' τα ίδια'. Ε και; Μπορεί. Όμως είναι Godflesh, χωρίς ρεφορμισμούς. Δε γίνεται να μην είναι στην εικοσάδα.


Υ.Γ. Αμέριστη αλληλεγγύη στους Σύριους απεργούς πείνας, τον Νίκο Ρωμανό και καθέναν που ταράζει τα λιμνάζοντα νερά του ελληνικού βούρκου.

Υ.Γ.2 Ε, αφού έγραψα κι αυτό το ποστ, θα ντυθώ να παω να πάρω εναν γαμωκαπνό, τη βροχή μου μέσα.

No comments:

Post a Comment