Monday, December 15, 2014

#6 Spoon - They Want My Soul [Loma Vista]


Χθες βράδυ κοιμήθηκα στις επτά το πρωί. Καθόμουν και διάβαζα για πολλοστή φορά το A Man on the Moon του Andrew Chaikin, ίσως το καλύτερο βιβλίο που έχει γραφτεί για το πρόγραμμα Apollo και το space race των δεκαετιών '60-'70 για το ποιός και πως θα πατήσει πρώτος στη σελήνη. Πρόκειται για καταπληκτική δουλειά, πάνω στην οποία βασίστηκε η επίσης αριστουργηματική miniseries του HBO 'From The Earth to the Moon', την οποία και προτείνω ανεπιφύλακτα.

Πάντα με γοήτευε η όλη φάση του space race. Ίσως είναι το γεγονός πως επρόκειτο για τα πρώτα, δειλά βήματα του ανθρώπου σε κάτι πραγματικά άγνωστο. Ίσως πάλι είναι το όλο πολιτικό παιχνίδι που παιζόταν στα παρασκήνια. Μάλλον είναι ένας συνδυασμός αυτών των δύο. Αλλά πέραν αυτών, υπάρχει και κάτι άλλο, ακόμα πιο δυνατό. Για κάποιο λόγο, δεν έχω ιδέα γιατί, απο μικρό, αυτού του είδους τα endeavours, οπου χιλιάδες τύποι με γυαλάκια και κοντομάνικα πουκάμισα, ξέρετε, σπασίκλες, αυτοί που δεν τους κάνανε παρέα στο λύκειο, σπάνε τα κεφάλια τους στα σίδερα, μπροστά σε μαυροπίνακες, λευκές κόλλες χαρτιού και οθόνες υπολογιστών, για να λύσουν τα πιο παρανοικά προβλήματα υπό τις χειρότερες δυνατές συνθήκες πίεσης, χρόνου, πόρων κλπ. (βλέπε π.χ. Apollo 13), ξέροντας πως λίγοι θα θυμούνται τα ονόματά τους, μου φαινόντουσαν σχεδόν ρομαντικά. Μπορούσα να κάθομαι να διαβάζω γι' αυτά με τις ώρες. Μ' έκανε να βλέπω την ανθρωπότητα με λίγο καλύτερο μάτι.

Τι σχέση έχουν τώρα τα παραπάνω με το φετινό πολυαναμενόμενο πόνημα των Τεξανών Spoon; Καμία απολύτως. Απλά ήθελα να βγάλω λίγο απο μέσα μου ένα από τα πράγματα που με πορώνουν - το space race to the moon and back. Ακόμα ένα πράγμα που με πορώνει και δεν μπορώ να βαρεθώ με τίποτα είναι οι Spoon. Από τις λίγες μπάντες που κάθε δίσκος τους είναι ένα μικρό αριστούργημα. Για την ακρίβεια, για να το πάω παραπέρα, είναι από αυτές τις μπάντες που συγκεκριμένες στιγμές βάζεις ν' ακούσεις έναν δίσκο τους και λες, 'αυτή τη στιγμή, αυτό το μεσημέρι Δευτέρας π.χ., στις 16:00 το απόγευμα, οι Spoon είναι η καλύτερη μπάντα στην ανθρώπινη ιστορία'. Κι ας ξέρεις ότι αυτό που σκέφτεσαι ειναι μια χυδαία υπερβολή. Αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, γι αυτό το γαμημένο μισάωρο που κρατάει το άλμπουμ, ο Britt Daniel και η παρέα του είναι οι μεγαλύτερες μουσικές ιδιοφυίες που έχουν περάσει απ' αυτό τον γαμημένο βράχο.

Είναι ωραίο συναίσθημα, γαμώτο. Βάζεις να παίξει το They Want My Soul, μπαίνει το Rent I Pay, αράζεις πίσω στην πολυθρόνα, ανάβεις τσιγάρο και σκέφτεσαι, 'faith in humanity kinda restored'. Όχι πλήρως, είπαμε, αλλά και πάλι...

No comments:

Post a Comment